در هفتۀ نوزدهم بارداری، کودک در حالت جمع‌شده، تقریباً به اندازۀ یک فلفل دلمه‌ای است که طولش از سر تا انتهای نشیمنگاه در حدود 17 سانتی‌متر و وزن او نیز نزدیک به 250 گرم خواهد بود. سلول‌های عصبی در مغز باید مسیرهای پیچیده‌ای را تشکیل دهند که با استفاده از آنها کودک بتواند حواس چشایی، لامسه، بویایی، بینایی و شنوایی را تجربه کند. کودک نسبت به صداهای اطرافش آگاهی خواهد داشت و ممکن است لحظه‌های استرس شما را نیز تشخیص بدهد.
همراه با لایۀ محافظ کرک‌های جنینی، یک مادۀ چرب و سفید رنگ به نام ورنیکس پوست کودک را می‌پوشاند. این ماده یک لایۀ ضدآب را در سطح پوست کودک ایجاد می‌کند تا از او محافظت کند. اگر فرزند شما پسر است، کیسۀ بیضۀ او و اگر دختر باشد، واژن او شروع به شکل‌گیری می‌کند. اندام‌‌های داخل شکم شامل کبد، روده‌‌ها، معده، طحال و کیسۀ صفرا کاملاً در حفرۀ شکمی قرار گرفته‌اند. در حال حاضر بازوها و ساق پاها باید با بدن نوزاد تناسب داشته باشد و با ادامۀ رشد عضلات، حرکات کودک نیز قوی‌تر خواهد شد. پزشک معمولاً در سونوگرافی می‌تواند اندام تناسلی جنین و در نتیجه جنسیت او را تشخیص بدهد. اگرچه ممکن است با توجه شرایط قرارگیری جنین امکان تشخیص قطعی برای پزشک وجود نداشته باشد.
