ناباروری در مردان
پزشک برای تشخیص مشکلات ناباروری مرد، معاینات و آزمایشهایی را انجام میدهد که بخشی از مشکلات ناباروری زوجها ناشی از ناباروری مرد است. این آزمایشها به پزشک کمک میکند تا علت ناباروری را تشخیص و درمان مؤثری را برای بهبود باروری مرد انجام دهد. نی نی لوژی شما را در این مطلب با آزمایشهای تشخیص علت ناباروری در مردان آشنا می کند.
معاینات اولیۀ ناباروری
معاینات ناباروری مردان با مراجعه به یک متخصص اورولوژیست شروع میشود، پزشک در جلسۀ معاینه، سوالهایی را مطرح میکند تا سابقۀ پزشکی مرد را در اختیار داشته باشد، سپس دربارۀ مواردی مانند بیماریهای مزمن، سوابق جراحی، داروهای مصرفی، مشکلات جنسی، سابقۀ بیماریهای آمیزشی یا سبک زندگی و مصرف سیگار یا مواد مخدر خواهد پرسید.
همچنین ممکن است بیضههای مرد را برای بررسی مشکلات احتمالی معاینه کند. با معاینه میتوان را تشخیص داد، اندازۀ بیضهها را نیز بررسی کرد و به احتمال وجود مشکلات هورمونی پی برد. برای ارزیابی وضعیت اسپرم، یک آزمایش اسپرم تجویز میشود. انجام این آزمایش و سایر آزمایشهای تجویزی به تشخیص زودتر علل ناباروری سرعت میبخشد.
آزمایش اسپرم و مایع منی
معمولاً در آزمایش اسپرم، تعداد و شکل و میزان تحرک و دیگر متغیرهای مربوط به اسپرم توسط آزمایشگاه بررسی میشود. یکی از شرایط باروری وجود میزان کافی اسپرم در مایع منی مرد است، اگرچه باروری به عوامل دیگری مانند شکل و حرکت اسپرمها نیز مرتبط است. بسیاری از مردانی که تعداد اسپرم کم یا مایع منی غیرطبیعی دارند، باز هم شانس باردار شدن را دارند و برخی مردان نیز با وجود مایع منی طبیعی و تعداد زیادی اسپرم سالم دچار ناباروری هستند. پزشک با بررسی نتیجۀ آزمایش اسپرم، وضعیت باروری او را ارزیابی میکند.
اگر اولین آنالیز مایع منی طبیعی باشد، ممکن است برای اطمینان از نتیجه، درخواست انجام مجدد آن داده شود. طبیعی بودن هر دو مورد آنالیز مایع منی معمولاً به معنای وجود نداشتن مشکلات باروری جدی است. در صورت وجود مورد غیرعادی، ممکن است پزشک برای تشخیص دقیق مشکل، درخواست انجام آزمایشهای بیشتری را بدهد. وجود نداشتن اسپرم در مایع منی میتواند نشانۀ انسداد در دستگاه تناسلی مرد باشد که معمولاً با عمل جراحی قابل اصلاح است. برای آزمایش اسپرم، مرد باید در آزمایشگاه مایع منی خود را جمعآوری و تحویل دهد. برای جمعآوری اسپرم معمولاً یک ظرف استریل در اختیار مرد قرار داده میشود و او با روش خودارضایی باید نمونۀ منی را در ظرف بریزد و تحویل دهد. این آزمایش برای گرفتن نتیجۀ دقیق، بهتر است سه تا شش روز بعد از آخرین انزال انجام شود و نباید هنگام جمعآوری نمونه از روانکننده استفاده کرد.